Nadat Quinte eerder dit jaar al zijn rentree maakte met een nieuwe soloplaat, is het nu de beurt aan zijn vroegere bloedbroeder Pita (ex-ABN). De Mechelaar is bijzonder inventief geweest en brengt zijn album uit op usb-stick, die je als een polsband kunt vastklikken. Meteen goed om gratis toegang te krijgen tot één van zijn optredens, zo gaat de achterliggende gedachte. Leuke vondst, vinden wij, net zoals er ook wel wat leukigheden te horen vallen op het euhm, album zelf. Kinderwijsjes die dienst doen als basis voor een rhyme – oké, Jay-Z deed dat al, da’s waar – en de zoemende sound van de newbeat-classic Dominator, maar ook hyperkinetisch stuiterende producties die doen denken aan Timbaland en het makkelijk verteerbare geluid van Will.I.Am. De lyrics zijn gelukkig niet te vrijblijvend, maar Pita behoedt er zich tegelijk voor te prekerig over te komen, zo lijkt het. Hoewel de thema’s vaak zwaar op de hand zijn – politiek, Gaza, ongelijkheid tussen geslacht en tussen rassen – zorgt de onderliggende productie dat het nooit grimmig of somber wordt. Een comeback op het voorplan zal het hoe dan ook nog niet worden, maar onderhoudend is het best wel.

Review door (fj) voor RifRaf (c) 2009