Je zag hem onlangs als host op Illcity events en samen met 2000Wat in de 101 studio. Nag, Antwerpenaar, bracht een tijdje geleden zijn debuutalbum uit op het Eigen Makelij label. De plaat kreeg alvast de provocatieve titel ‘Toekomstmuziek’ mee.
Naar dit album werd uitgekeken in de Belgische hiphopwereld. De plaat Geen Half Werk met spitbroeder Twan was al een tijdje uit en vele shows bewezen dat Nag wel degelijk een podium kon rocken. Deze solo plaat zou dit moeten bewijzen.
Het eerste nummer Toekomstmuziek, is een introtrack zoals het bij introtracks altijd zou moeten zijn: bombastisch en een goede aankondiging van de rest van het album. Nag weet deze elektronische beat (hij maakt alle beats trouwens zelf) te rocken met de juiste flow en delivery. Inhoudelijk misschien niet meer dan gemiddeld, maar duidelijk is het wel: hij wil een nieuwe trend zetten in het Vlaamse Hip Hop landschap. Van het tweede nummer op deze cd, Blijf gaan, is reeds een clip van gemaakt die je op State kon bekijken.
N.A.G. vervolgens is een blazer van formaat. Niet zomaar een standaard brag n boast track, dit is goed werken met concepten. Nice. Nice zijn ook de hoofdingrediënten van dit album: zware blazende beats gebaseerd op synths en eigenzinnige drums. Deze maken tracks als onder andere Stupidfresh, One en Niemand tot live bangers die elk optreden een meerwaarde kunnen geven. Vooral op Niemand komt Nag goed tot z’n recht en weet hij naadloos flow en attitude te combineren. Hierbij krijgt hij gezelschap van label collega’s Rasss en Twan. Rasss imponeert met een verse zoals we dat in België van hem gewend zijn: harde raps met de nodige dosis overtuiging. Misschien wel het beste nummer op deze plaat.
Op dit album zijn niet al te veel gastartiesten te horen, al is dat misschien wel een pluspunt. De gastbijdragen worden ook allemaal geleverd door andere leden van het Eigen Makelij label: Rasss, Twan, Pasi en D-Flowmatik. De enige track met een rapper die niet bij dit Antwerpse collectief hoort, Unfuckwithable, valt tegen. Gus (bekend van de radioshow ‘De Hop’ op Studio Brussel met Lefto) spit in het Nederlands en die taal is hem een pak minder op het lijf geschreven dan het Engels waarmee hij normaal gezien te horen is. Het verschil met Nag is duidelijk te horen waardoor dit de minst overtuigende track is van het album.
Dat Nag echter meer in z’n mars heeft dan enkel een resem punchlines bewijst hij op nummers als Laatste Oogst en E.V.A., een liefdesliedje met inhoud die je bij deze mc niet onmiddelijk zou verwachten. Op Stap in (Aah Yeah) toont Nag waar hiphop voor hem om draait en weet hij een beat te creëren met een bijzonder chille vibe.
Toekomstmuziek eindigt waardig met de bonustrack …, waar hij vertelt over zijn beste vriend Gino die een tijdje geleden stierf. Emotioneel zwaar geladen weet Nag het gemis over te brengen en op gepaste manier het album af te sluiten. Nag mag trots zijn op dit album, en ik weet zeker dat Gino dat ook doet. R.I.P.
Review door Bas Maes voor StateMagazine / VlaamseRap (c) 2010