We zouden ze niet graag te eten moeten geven, de beatproducers die al in Carmina Burana hebben gegrabbeld voor een onheilspellende intro. Letterfretter, voormalig lid van het Gentse hiphopcollectief Rauw en Onbesproken, is één van hen, maar het goeie nieuws is: zo héél veel boterhammen moet hij al niet meer eten om deftige lijnen bij elkaar te kunnen schrijven. Het rhymen gaat hem duidelijk beter af dan het producen, en da’s spijtig: je mag het nog zo goed kunnen zeggen, als je dat overheen een magere productie moet doen, gaat de helft van de kracht al verloren. In die zin begint het album gaandeweg bovendien ook te vervelen: Letterfretter doet alles alleen, zonder guest emcees of andere folietjes. Soberheid die hem uiteindelijk ietsje te zuur opbreekt.
Review door (fj) voor RifRaf © 2010